بایــــــــــــــد باشی...

عشق واژه زلالـی است ،  ” تــــــــو “  باید باشی

قلب من زیر سوال است ،  ” تــــــــو “  باید باشی

فال حافظ زدم آن رند غزلخوان هم گفت..

زندگی بی  ” تــــــــو “  محال است ، 

       ...     ” تــــــــو “  باید باشی...

                                        

با

” تــــــــو “

بودن را

برای این باور دارم که

بی 

” تــــــــو “

بودن را

نمی توانم باور کنم…

همــه چــیـز بــا

” تــــــــو “ 

شــروع شــد !

امــــا هــیـچ چــیـز بــدون

” تــــــــو “ 

تـمــام نـمـی شـــود

حـــتـی..

هــمـیـن دلــتـنـگــی هــای مـــن...

شادی کلام نامفهومی است !

و  " دوستت می‌دارم "  رازی‌ است

که در میان حنجره‌ ام دق می‌کند

و من چگونه در طی روز

بی‌ ” تــــــــو “  نگیرد دلـــم ؟

اینجا هم ساعت و آیینه و هوا ..

به ” تــــــــو “  معتادند...

روز آمدنت

از تمام دنیا

یک صبح سرد

یک چای داغ

و یک صبح بخیر

” تــــــــو “

برایم کافی ست …

” تــــــــو “

را دوست مى دارم..

نمى دانم چرا؟!

شاید طبیعت ساده و بى آلایش من ،

حد و مرزى براى دوست داشتن نمى شناسد..

اى نیمه پنهان من ،

” تــــــــو “

را دوست مى دارم...

حکایت من

و عشـق  ” تــــــــو “

حکایت از ” تــــــــو “

به یک اشاره است

و از من به سر دویدن

کافی است فقط نامم را صدا کنی ،

یک پارچه جان می شوم برایت...

دست در آغوش قلم مـــی کشم

چـــه شعر نابــی می شود

حـــــــــــــــضور

” تــــــــو “

بـــــــــاران 

بــــرگــــها 

پـــــاییز

به یاد ندارم نابینایی به من تنه زده باشه ، 



اما هر وقت تنم به جماعت بینا خورد 



گفتند : مگر کوری ؟ 



روزگارتان بی نیاز از این جماعت بینا...